Moeder(dag)
Of ze nu je biologische, pleeg, adoptie, schoon, stief, bonus mama is. Of je hebt er twee (bofferd) of wanneer ze als een van de mooiste sterren aan de hemel straalt, je mama is je mama.
Zonder mama (ja en papa) was je er niet. Of je band nu goed is, of misschien wat minder goed. Je kan er niet omheen. Of beter gezegd, je kan niet om haar heen.
Bijzondere band
Mijn moeder is bijzonder, ze is speciaal. En nee, dit is niet één groot slijm verhaal. Ik kan er niets anders van maken. Mijn mams en ik hebben nu eenmaal een heel bijzondere band. Van kleins af aan al. Qua uiterlijk lijken we totaal niet op elkaar, het innerlijk eigenlijk ook niet echt. Maar toch is er een mooie sterkte band.
We kunnen dubbel liggen om niks (of om een vies woord :D) en hebben aan 1 blik genoeg. Waar mijn vader altijd erg bezorgd om me was, was mam dat niet. Of misschien ook wel, maar dan liet ze dat niet zo duidelijk merken als mijn vader hihi. Ze had altijd zoiets van ‘die loopt niet in 7 sloten tegelijk’. En misschien heb ik er wel 10 tegelijk gepakt, heb ik haar en pap soms nog zoveel pijn gedaan met mijn vreselijk puberale gedrag en handelingen. Ze heeft altijd in mijn kunnen geloofd en vertrouwd. Ook al gooide ik er op de middelbare met de pet naar, loog ik en vervalste ik rapporten (als ik er aan terug denk… pff) zij was er voor mij. Al kon ze natuurlijk ook vreselijk boos worden. Want ja daar zijn mama’s ook erg goed in.
Gesprekken
Mijn mama is mijn alles, mijn mams, mijn moederdier zoals ik haar wel eens gekscherend noem. Met niemand anders kan ik als een halve zool door een supermarkt/ winkelstraat lopen. Laat de mensen maar lekker kijken/ praten/ denken. Met niemand anders kan ik zo goed praten over van alles en nog niks. Uren konden we voorheen bellen, een rood warm oor wanneer we ophingen. Nu ze vlakbij woont wordt er minder gebeld, maar net zo veel, zo niet meer gekletst.
Ze is een lieve oma, advies en tips op momenten wanneer ik ze nodig heb. Maar ook iemand die me zelf aan laat modderen. Zal het toch zelf moeten leren, het moederschap. Er is immers geen handleiding en elke kind is anders. Cliché, maar waar.
In de put
Toen ik met mezelf in de put zat, geen uitweg meer zag was mama er weer. Natuurlijk was ook Edu er en een psych. Maar bij die gesprekken met de beste man kwam wederom naar voren hoe intens de band tussen mij en mam is. Hij zei dat een vriendschappelijke band tussen een moeder en kind eigenlijk onmogelijk is, of op zijn minst erg lastig. Maar hoe ik over haar vertelde kon hij niet anders dan opmaken dat onze band bikkelhard is. Een van de dingen die me van die tijd is bijgebleven.
De put is achter me, een periode waarvan ik ongelooflijk veel geleerd heb. Helaas heeft mama ook het nodige voor haar kiezen gekregen. Toen haar eigen moeder Alzheimer had reeds ze met regelmaat op en neer tussen Emmen en Den Haag. Het liefst had ze alle dagen van de week voor m’n omaatje gezorgd. En toen zij een paar jaar geleden elke week op en neer reed tussen Emmen en Groningen voor haar bestralingen, stuurde ik haar elke week een kaart. De afstand maakte dat ik er niet bij kon zijn, haar fysiek kon steunen. Dan maar via de post. Zo telden we af naar de laatste bestraling. En helaas waren de laatste 3 maanden van vorig jaar een diepe gitzwarte put voor mijn mama. Toen was ik er voor haar, zoals zij er altijd voor mij was. Alles week voor haar. En ik durf met 100% te zeggen dat het ons alleen maar nóg sterker heeft gemaakt.
Ze is een taaie, ik heb haar zien groeien, zien instorten. Heel bijzonder én vreselijk om dit mee te (mogen) maken. Nu het stof van de laatste tijd een beetje neergedwarreld is zei ze laatst dat ik een tof wijf ben. Nee mama, dat ben jij!
Ik hoop dat m’n mama nog heel lang bij ons mag zijn, dat ik nog heel veel onderbroekenlol met haar mag hebben. En dat ik later, als ik groot ben en Noor & Eva groter zijn, net zo’n mooie band mag hebben met hen ♥ Uit mijn omgeving weet ik maar al te goed dat een goede band met je ouder(s) niet zo vanzelfsprekend is.
Best een persoonlijke post. Al vloeide deze net zo makkelijk uit mijn vingers als een andere, minder persoonlijke post. Misschien nog wel makkelijker, meer uit mijn hart dan uit mijn hoofd.
Hoe is of was jullie band met jullie mama? En gaan jullie nog iets speciaals doen met Moederdag?
Tot de volgende post(er).
X Mir
